Vremeplov nas vraća na početak 1992. ratne godine. Ulice su bez snijega, hladno je, ljudi se brzo kreću, ima dosta naoružanih, vojske i policije, na izlozima popisi “krivih za rat”, oštećene zgrade, razne vrste zaštite kod javnih objekata, kolodvor, banke, … Neki više nisu s nama – Branko Prpić, Ančica Pavić, majstor Kramar, Mirko Prevendar, čujemo njegov glas, Gocin tata, Josipov, Željkov i Vikicin tata, i još poneko čijih se imena ne mogu sjetiti.
